Komentarze

To prawda że "Hyperiona"czyta się cięzko-może to wina zbyt szczegółowych opisów, do których autor ma słabość ,za duzo detali. Jednak sama fabuła jest bardzo pomysłowa i wciągająca-a końcówka pozostawia nas bez wyboru -koniecznie trzeba przeczytać dalszy ciąg...zapewniam ,część druga "Upadek Hyperiona" mija w mgnieniu oka-jest fantastyczna! Polecam ! Potem to już z górki "Edymion" oraz "Triuynf Edymiona" czekają!

To prawda że "Hyperiona"czyta się cięzko-może to wina zbyt szczegółowych opisów, do których autor ma słabość ,za duzo detali. Jednak sama fabuła jest bardzo pomysłowa i wciągająca-a końcówka pozostawia nas bez wyboru -koniecznie trzeba przeczytać dalszy ciąg...zapewniam ,część druga "Upadek Hyperiona" mija w mgnieniu oka-jest fantastyczna! Polecam ! Potem to już z górki "Edymion" oraz "Triuynf Edymiona" czekają!

Książka jest cudowna. Wręcz genialna. Jest dla mnie tym czym Władca Pierścieni dla fana fantastyki. To tytuł must-read. Kto nie jest w klimatach sf niech się nawet nie zabiera za to.

Książka jest denna. Pomysł był dobry, ale wykonanie...beznadziejne

no a ja czytalem pierwsze 2 tomy,mam zamiar kupic wszystko co jest napisane po tych 2 tomach?ktos cos doradzi???

Książka absolutnie genialna. Przeczytałem ją na jednym oddechu...

Będę musiała to przeczytać. :)

Jak to napisać... powinna Pani dostać nagrodę za zachowanie zimnej krwi pisząc recenzję tego gniota. Chylę czoła przed łagodnym potraktowaniem A. Przechrzty i jego nachalnej, miernej, koślawej iniekcji Ego pod postacią A.d S.

Jako człowiek pasjami zajmujący się Historią i Archeologią, przeczytawszy pierwsze recenzje książki rzuciłem się na nią jak wilk na owieczkę. Mityczny wolumin miał być niesamowitym połączeniem alternatywnej historii Europy, autorskim światem fantasy (i co było dla mnie najbardziej istotne) poukładanym logicznie uniwersum autorstwa Doktora nauk Historycznych.

To co otrzymałem, jest zlepkiem informacji historycznych pojawiających się tylko po to, by autor mógł szerszej widowni pokazać jak wspaniale potrafi masturbować się koktajlem wiedzy (jego zdaniem) tajemnej i własnymi fantazjami na temat swojej osoby. Oczywistym jest, że drink ów jest niepijalny i niewskazany. W książce nie ma ani krzty nadziei dla autora, każda niemal strona nadaje się na papier toaletowy.

Przy całym marketingowym parciu i licznych wywiadach autora na temat jego wiedzy z zakresu historii wojskowości, "Pierwszy Krok" jest dla mnie największym rozczarowaniem polskiego fantasy. Sam wątpiłem, że coś może przykryć swoją głupotą Achaję z jej żelaznym kroczem. Adamowi Przechrzcie się to jednak udało, a mimo to zachowała Pani godną pozazdroszczenia rezerwę podczas wiwisekcji.

Pozdrawiam i łączę się w bólu

W. Krasuski

Książeczka jest na poziomie nowelizacji "Diablo" mniej więcej. Niestety Wiwat nietrafione prezenty

Bardzo podoba mi się Twoja recenzja Stello. Nie pamiętam kiedy ostatni raz czytałem recenzję fantastyki pozbawioną wyświechtanych formułek/mentorskiego tonu/recenzenckiego brokatu, po prostu nie zboczoną żadną manierą. Szczerze subiektywną, a zarazem rzeczową, popartą przykładami. Taka jest Twoja recencja, i mimo, że nie jestem zwolennikiem pisania recenzji negatywnych, i nie czytałem ksiązki Przechrzty, to nie sposób oponować wobec argumentów, które przytaczasz. Pamiętam, że miałem bardzo podobne uczucia co do Achai Ziemiańskiego. A propos Bonda, krzywdzisz tu autora powieści i stworzyciela postaci J.B., Fleminga. Książki bondowskie są nieporównywalnie lepsze od filmów, a Bond powieściowy bardziej przypomina człowieka z krwi i kości niż supermana w służbie JKM znanego z ekranizacji.

PS: Z ubolewaniem stwierdzam, że nie masz przyszłości jako recenzentka. Szczerość i rzeczowość to atrybuty zbędne w tym fachu, wręcz niemile widziane. Pozdrawiam serdecznie.

Książkę przeczytałem jednym tchem. Coś wspaniałego. Polecam utrzymaną w podobnym stylu "Zabić tego polaka" - nie pamiętam autora o planowanym zamachu na Jana Pawła II podczas jego wizyty w Polsce. czy ktoś zna coś w podobnym temacie ?

Właśnie skończyłem czytać "Sekret Freuda"... po trzech rozdziałach, które odebrałem jako zapowiedź kiepskiego kryminału. Nie daję tej książce szansy

Właśnie kończę Sekret Freuda. Dobrze się czyta, oczywiście mieszają mi się postaci, ale to powszechne zjawisko u mnie. Spośród kryminałów Sekret plasuje się jak dla mnie na trzecim miejscu, tuż po Krytyce zbrodniczego rozumu i Dwanaście Świetlickiego.

Karmienie trolla zwykle wykazuje jedynie, że troll jest nieprzemakalny w swej ograniczoności. Nie "recenzje" pełną gębą, ale przetłumaczyć się tego nie da. Jest miejsce w sieci, gdzie w takich okolicznościach pisze się: "papatki". Zapożyczę: papatki.

Pardon, oczywiście powinno być "konkretnymi zasadami".

Możesz mieć nie tylko nadzieję, ale nawet pewność. Z całym szacunkiem dla Twojej inteligencji, nie lubię na dłuższą metę prowadzić dyskusji z kimś, kto z góry zakłada, że jestem idiotą. Nie żeby to specjalnie raniło moje uczucia. Zresztą Twoja postawa utwierdza mnie w przekonaniu, że moja pierwsza ocena miała jednak uzasadnione podstawy - lubisz dopieprzać ludziom. Powtórzę za pierwszym postem - gratuluję dojrzałej postawy. I życzę sukcesów w znajdowaniu fanów, którzy będą dopieszczać Twój narcyzm. Na otarcie łez mogę powiedzieć, że lubię czytać Twoje RECENZJE, bo zwykle są dobrze napisane. Ciebie bym jednak raczej nie polubił.
PS: Na pytanie, dlaczego gatunki literacki i publicystyczne (w tym przypadku z naciskiem na publicystyczne) powinny się kierować konkretnymi zadaniami, odpowiedź znajdziesz w fachowej literaturze teoretyczno-literackiej. Bo mnie się jakoś nie chce tłumaczyć.

"Żenujący", znowu ty? Jaka szkoda :/
Tak lubisz czytać nagłówki, wstępy, tytuły itp., to poproś kogoś, żeby ci poczytał kto robi część graficzną strony w tym układy tekstu, nagłówki, linkowania, podpisy pod tekstem itp.. Nazywa się to "webmastering" - trudne słowo, takie nietutejsze, ale może ktoś uprzejmy (nie ja, to oczywiste) ci wyjaśni. Racją jednak jest, że ZDECYDOWANIE nie jestem właściwą osobą do rozmowy z tobą. To jak, mogę mieć nadzieję, że już cię tu nie zobaczę?

A notka chociaż pochodzi od autorki notki? Tak tylko pytam, bo może rozmawiam z niewłaściwą osobą.

Mądra uwaga na teraz: tytuły mogą nie pochodzić od autora tekstu. Twojej starej się j*bło. Nie pierwszy raz zresztą.
"Żenujący" - dzięki, że się przedstawiłeś z imienia, kornik. Mnie to lotto, ale może któryś z przygodnych wędrowców byłby ciekaw.
Co do przyszłości - już cię tu nie zobaczę? I hope.

Inna sprawa - i słowa te kieruję nie do kornika, tylko do przygodnego wędrowca, czyli kogoś kto w odróżnieniu do wyżej wymienionego potrafi czytać i rozumieć - skąd pomysł, że w prawdziwej recenzji (czym ten tekst nie jest) nie można skrytykować choćby i obszernie innych niż praca autora składowych dzieła w jego ostatecznej odsłonie, czyli takiej, jaką dostaje do rąk czytelnik, to nie wiem. Pewnie z ... takiego niedopowiedzenia starej kornika.

Ojoj, kodowanie wywaliło tytuł, więc jeszcze raz, żeby nie było, że jestem gołosłowny: Recenzja powieści "Greywalker" Kat Richardson. Pozdrawiam serdecznie i polecam się na przyszłość.